Wybaczcie moją wylewność

Zbliża się ten dzień kiedy jedna z cyferek ulegnie zmienia, stanę się o ten rok starsza, kto wie, może i mądrzejsza.. Bagaż doświadczeń jaki uzbierał się na przestrzeni ostatnich miesięcy bardzo mnie zmęczył.
Ciągła praca, ta gonitwa, brak czasu, ciągłę zmęczenie, problemy ze zdrowiem moim czy małej.. Ani jednej chwili wytchnienia. Jak już jedno się kończy to powstaje nowy problem który ciągnie to wszystko naprzód.
Były plany, zamiary, nawet i chęci.. Dostałam solidnego kopa w dupę i szczerze powiedziawszy dobrze na tym wyszłam. Aczkolwiek zastanawiam się niejednokrrotnie czy nadejdzie ten dzień, ten wymarony i wyczekiwany dzień, że to wszystko się skończy i nie będę musiała się zamartwiać, trudzić i denerwować, że na coś znowu zabrakło mi czasu. 
Mała rośnie w zastraszającym tempie. Kończąc swoje 3 latka rozpocznie pierwszy poważniejszy etap w swoim życiu, a mianowicie przedszkole. Ja będę myślała nad zmianą pracy, albo całkowicie przewrócę swoje życie do góry nogami. Czuję, że potrzebuję zmian. Tych zmian na lepsze. 
Czekają nas 3 tygodnie urlopu Adriana. Mała wniebowzięta, bo wciąż słyszy, że przyjedzie tata. 
Jej radośc i zachwyt tak mnie cieszą. Jej rozpromieniona buźka daje mi tyle siły. 
Tyle by było z moich wypocin. 

czas na sen, dobranoc.