25.

Tydzień temu zaczęłam zajęcia indywidualne, na całe szczęście skończyły mi się wszelakie wyjazdy do szpitali, teraz tylko terapia, nadrabianie powolutku zaległości i powinno być w porządku, bynajmniej proszę o to, chciałabym wyjść już na prostą. Wychodzę z założenia które podtrzymuje mnie na duchu, że kiedyś mi ten ktoś na górze wynagrodzi te 2 miesiące zrujnowanego życia przez ciągłe pobyty w szpitalu, bolesne badania, codzienny widok igieł i kroplówek których tak bardzo, ale to bardzo się boję i nie nawidze. Wkońcu po burzy zawsze wschodzi słońce, mam nadzieję, że będzie też i tak w moim przypadku, czym ja sobie na to wszystko zasłużyłam, no czym ? Najważniejsze, że mam kogoś, kto mimo wszystkiego wytrzymuje ze mną już 6 miesięcy i 12 dni, który jest jedyną osobą z którą się dogaduję i mnie rozumie bez słów, mogę się wypłakać w ramię, zareaguje kiedy widzi, że coś mnie dręczy, potrafi przesiedzieć ze mną do 5 rano, śmiać się, rozmawiać na wszystkie tematy, patrzeć godzinę na mnie jak śpię głaskając mnie po policzku, wtulając się i prosząc, by teraz było tylko lepiej - kolejna wspaniała noc Andzejkowa, która była mi potrzebna tak naprawdę od bardzo długiego czasu, która zbliżyła nas do siebie po raz kolejny i pozwoliła spędzić ze sobą nieustannie 24h. No a teraz malutka powtórka z biologi, ekonomi i marketingu, następnie leczymy obolałą szyję ! :(

INSTAGRAM