Powroty

Myślę, że powroty czy myślami czy czynami w niektórych przypadkach są potrzebne. Jeżeli coś w przeszłości sprawiało Ci radość, to dlatego nie?
Mimo ogromnych zmian w moim życiu, od kiedy zostałam Mamą wróciłam do przeszłości. Wiele myśli mam z tym związanych, dużo złych. Między innymi, że czuje się staro, niewystarczająco, że jestem za wolna, że już tak nie rozciągnięta, że nie mogę zapamiętać, że idzie mi beznadziejnie, że moje ciało odmawia posłuszeństwa, że się trzęsę z wysiłku, że mam stany przedomdleniowe ale w tym wszystkim się nie poddaje. Walczę ze sobą bo tymi chorymi myślami, które bezsensownie zawracają mi głowę. Najgorsze chyba jest jednak to, na które nie mam wpływu. Po dwóch operacjach nie czuję tak jak powinnam, właściwie w ogóle nie czuje i nie mogę kontrolować ruchu w tej partii. Czuje, moje ograniczenia, czuje że to nie moje ciało, czuje że nie tak powinno być. Przez ten czas narodził się żal, że się tak stało, że nie mogę być w pełni... Sobą z przeszłości?! Z jednej strony nie chce tego pogłębiać ale z drugiej mam ochotę wykrzyczeć, że tak nie powinno być.

Mój powrót to połowa sukcesu, dalej będę walczyć z ograniczeniami, bo mimo fizycznego zmęczenia i bólu robię to co kocham..