Niespodziewani goście, pukają do drzwi - śmierć i życie.

życie pyta - czemu jesteś taka obojętna, czemu nie pozwalasz sobie pomóc?

Ona - Nikomu nigdy nie pomogłam, więc nie zasługuję na pomoc. Jestem komuś obojętna, więc on mi jest obojętny.

<wtrąca się śmierć> Zabiorę Ją ze sobą, skoro Jej nie zależy. Pójdziesz ze mną?

Ona - Czuję nienawiść

Śmierć- Skoro czujesz nienawiść do wszystkich w piekle będzie Ci wygodnie.

Ona-  Nie czuję nie nawiśći do ludzi

Życie - A do kogo?

Ona - Do Was, śmierć zabrała mi najbliszych sprawiając mi ból. Życie podarowałeś mi jeszcze większy ból - miłość i tak muszę sobie radzić sama na tym świecie, obok ciągłego bólu.

Życie-  Na tym wszystko polega, człowiek musi cierpieć, aby później się radować.

Ona - A jeśli człowiek samotny we własnym bólu nie doznał bólu to czyja to jest winna?

Życie i Śmierć spojrzeli na siebie, i znikneli.

Ona staneła w drzwiach i krzykneła do pustego lasu

Nie umrę dla Śmierci, bo to zbyt prostę, ale i nie poświęcę się dla Życia, bo to byłoby zbyt upokarzające.