Cześć!

Jest we mnie coś, co nie do końca od­po­wiada ogólnie przyjętym nor­mom, za­sadzie w zdro­wym ciele zdro­wy duch. Po­ciągają mnie nie te rzeczy, co trze­ba: lu­bię robić co chce, jes­tem le­niwa, nie mam bo­ga, po­lity­ki, idei. Jes­tem moc­no osadzo­na w ni­cości, w swe­go rodza­ju nieby­cie, i ak­ceptuję to w pełni. Nie czy­ni to ze mnie oso­by zbyt in­te­resującej. Nie chcę być in­te­resująca, to zbyt trud­ne. Pragnę je­dynie miękkiej, mglis­tej przes­trze­ni, w której mogę żyć, i jeszcze żeby zos­ta­wiono mnie w spo­koju. Z dru­giej stro­ny, kiedy jestem wkurzona, krzyczę, wa­riuję, tracę pa­nowa­nie nad sobą, potrzebuje kogoś kto bedzie ogarniał moją furię. Je­den rodzaj zacho­wania nie pa­suje do dru­giego. Mniej­sza z tym. 

A tak wgl to jestem Klaudia