fotograf: Ewa

mam wyprany mózg doszczętnie. Przez najbliższe dni będę go suszyła na słońcu z podświadomości. Tak jakby ktoś nadusił reset, zburzył wyimaginowany świat uczuć i emocji. Moje własne zdanie zostało zniszczone przez wybielacz ze słów. Coraz ciężej, coraz gorzej jest się poruszać, a niewyobrażalny ból sprawia odczuwanie emocji. tak, to jest znowu początek, powrót do stanu sprzed prawie siedemnastu lat, nie wiem nic. Wszystkiego zaczynam uczyć się na nowo. Od nowa poznaję siebie, swoje potrzeby, emocje wewnętrzne, zainteresowania. Muszę rozpocząć poznawanie świata tak jakbym go w ogóle nie znała. Mój mózg nie pracuje. Miliardy godzin oszukiwania własnej siebie właśnie dziś wraz z natłokiem słów zniszczyły go doszczętnie. Nie mam pojęcia od czego zacząć a na czym skończyć. NIe wiem jak to wszystko poukładać, wyjaśnić, zaprojektować, poczuć, nauczyć się. Naprawdę nie wiem już nic. W sumie może wiem już tyle, że nie istotna wydaje mi się obecna teraźniejszość przez swą niedoskonałość i sama chcę wybudować w moim umyśle całkowicie odmienną wizję świata. Nie wiem co się dzieje ze mną, ale wiem, że to coś negatywnego i muszę się tego pozbyć jak najszybciej. nie wiem, czy po raz kolejny wytrzymam to wszystko, nie wiem, czy mam tyle siły, bo poradzić sobie z tym, nie mam pojęcia o niczym. Wiem na dzisiaj tylko jedną rzecz: muszę spróbować dać sobie z tym wszystkim radę, bo gorzej już być nie może....