22.03.2007

Drogi pamiętniczku, dziś drugi dzień wiosny. Nic nadzwyczajnego. Dzień jak co dzień. Jeśli chodzi o pogodę to w ogóle nie jest wiosenna. Pochmurno, zimno i przygnębiająco. I żadnych szans na jakiekolwiek polepszenie. Przynajmniej na razie. Wiesz, pamiętniczku, to już minęło pół roku jak mieszkam w W. Nie jest źle, a bałam się, że będzie gorzej, że po tygodniu będę chciała wracać. Okazało się, że dobry wybór studiów pomaga wydatnie w powolnym przezwyciężaniu objawów doła. Chociaż... Ach, nie ważne. Ale dziś mi się zrobiło znowu jakoś smutno. Nie wiem dlaczego. Może dlatego, ze nie dam rady przyjechać i być (po raz pierwszy od wielu lat) na urodzinach mojej przyjaciółki? A może przez tą podłą pogodę, która dobija po prostu? A może przez głupi temat o miłości na zajęciach? Może dlatego, że martwię się o Maleństwo? Sama już nie wiem. A może z prozaicznego zmęczenia? I tak sobie siedzę i leczę się Skandynawią. Herbatką od Cataliny, pamiętniczku, jeśli nie wiesz. Za oknem szare niebo, ale kiedyś musi być lepiej? papa. Twoja M. A ja się czekoladuję. To oznacza tylko jedno- walka z nadchodzącym dołkiem. Będzie lepiej. Będzie bo musi. Herbata czarna myśli rozjaśnia... Szukam, szukania mi trzeba w domu gitarą i piórem, a góry nade mną, a góry nade mną jak niebo, a niebo nade mną jak góry... Bo w górach, jest wszystko co kocham... Szary nieustępliwy granit i miękkość trawy... Zimny wiatr i ciepło promieni słonecznych... Emocje nienazwane... Tulę mocno:* Witam Odnalezionego:* besitos pa ti [i]PS. Nigdy nie będzie mnie stać na domek we W. w pewnej cudnej, spokojnej dzielnicy... Chyba że obrabuję bank ;) co jest mało prawdopodobne, ale kto wiem, może trafię na faceta z furą kasy ;) :*[/i]