wierzę bardzo!

szczęścia ciąg dalszy. 

powiedziałam komuś, że może nie do końca jest tak pięknie, jak to opisuję.

i to jest w sumie prawda.

bo po prostu chyba pomijam kilka kwestii...

ale w tym momencie nie są one aż tak istotne.

i jeżeli to czytasz, to pewnie wiesz, że chodzi właśnie o Ciebie.

i, szczerze mówiąc, byłam zdziwiona, gdy się dowiedziałam, że wciąż tu zaglądasz. to miłe.

zaczynam się zastanawiać, co ja wyprawiam?

po co ja to wszystko znów robię?

jasne, teraz czuję się dobrze.

ale jestem pewna, że kolejnego ciosu nie zniosę.

a boję się, że on nastąpi. prędzej, czy później.

ale ja, głupia, chyba znów się w to pakuję.

mimo słów mądrych ludzi. 

czas się ogarnąć. tak serio, serio ogarnąć.

przeglądałam stare maile. i trafiłam na taki, o którym zapomniałam. 

trochę powspominałam. 

nie było w tym ani żalu, ani tęsknoty.

wracałam do tego, co było, jakby nie przydarzyło się mi.

jakbym patrzyła z boku na życie kogoś innego.

i może to lepiej.

mimo wszystko wspominać trzeba.

ale nie wszystko i nie wszystkich.

nie uważacie?

nowe studia. cóż. już czuję, że z większością tych dziewcząt trudno się będzie dogadać.

płci przeciwnej tak mało, że nawet pewnie nie będę zwracać na nią uwagi.

na całe moje szczęście spotkałam kogoś, z kim się zaczęłam dogadywać.

ufff! a martwiłam się, że będzie mi ciężko znów coś zaczynać od nowa.

ach, no i weekend zaczynam w środy o 9.30! :)

muszę w końcu znaleźć pracę.

M. ;****

zdjęcie: taaaa. nigdy nie ulegało wątpliwości, że nie jestem normalna.

są źródła takie, co nigdy, nigdy nie wyschną. 

są czary takie, co nigdy, nigdy nie prysną. 

jak ja wierzę bardzo, że w to wierzyć warto. 

nie pytaj czemu wierzę, bo 

tak trudno w słowa ująć to,

czym wiara może stać się, gdy 

oprócz wiary nie ma nic.