nie wiem wogóle co się ze mną dzieje

to chyba jeden z najgorszych etapów od dawna, niby jest dobrze ale tylko jak go widze, potem udręka i męczarnia, tak wiem to jest śmieszne, dziwne, śmiesznie ula, śmiesznie wszyscy, ale co ja mam zrobić, co się stało to się nie odstanie, dochodzi do mnie, jak o tym wszystkim myślę, że ponad rok będe żyć sobie w marzeniach, nadziejach, zamykać się w pokoju, słuchając myslovitz i wymyślając bóg wie co, najgorsze jest to, że wcale może nie być tak jak sobie to wyobrażam, i dlatego wolałabym żeby mi przeszło, z 2 strony nie wyobrażam sobie jakby miało mi przejść, bo on jest magnezem, a z innej strony kim byłby człowiek bez marzeń, może akurat, może mam to pieprzone szczęście, nie wiem, rybka musi pojechać ze mną na wycieczkę, dalej sie zobaczy

chcę jutro, środy nie chcę, czwartek chcę, piątku soboty i niedzieli nie chcę.

;C