64.

Dawno czegoś nie dodawałem, chyba najwyższa pora :)

Jaki jest ten świat? Jacy są ludzie? W dzisiejszych czasach każdy pyta "ilę mogę dostać?", a nikt nie pyta "ilę mogę dać?". Jeśli coś nam przysluguje, sami musimy o to zabiegać, nikt nie będzie tego pilnował, tylko my sami. Ale kiedy jesteśmy coś winni, znajdą nas choćby i na końcu świata. Wszystko poszło do przodu, technika, nauka, intelekt człowieka, że niby szybka ewolucja. Teraz czeka nas jeszcze szybsze zacofanie. Nikt i nic tego nie zmieni. Dlaczego? Bo każdy woli pilnować swojego nosa, swojego ego. Zamiast wyjść na ulicę, walczyć o swoje, lepiej siedzieć na dupie przed telewizorem i narzekać jak to jest źle. Przecież tak łatwiej. Rządzący wprowadzając reformy w szkolnictwie, zamieniają nas w debili, takimi przecież prościej manipulować. Wiem ile to logarytm trzeciego stopnia z 729, wiem gdzie leży Antanarywa, wiem jaki jest wzór na alkohol etylowy, wiem co to jest dualizm kurpuskuralno falowy, wiem jak rozmnaża się pantofelek, i co? Zapłacą mi za to? Że niby mamy być elitą tego kraju? Przyszłą inteligencją? Śmieszne. Jedynym przydanym przedmiotem jest angielski. Dlaczego? A no dlatego, żeby móc łatwiej spierdolić za granicę. Takie tam rozkminy o Polsce i Polakach.

Teraz coś przyjemniejszego. W piątek minie 2 miesiące, dokładnie 59 dni. Jak ten czas szybko leci, zdaje się jakby jeszcze wczoraj był 26 luty. Ponoć jeśli kocha się człowieka, nie widzi się jego wad. Bzdura. Prawdziwie kocha się wtedy, gdy wada drugiego człowieka, jest dla nas zaletą, uzupełnieniem nas samych. Zalety nie stanowią problemu, to wady budują osobowość i charakter człowieka. Ale po co to mówie? Ponieważ zastanawiam sie jak to możliwe, że istnieje ktoś taki idealny, taki ktosiek jak Ty Wiolu. Wiem, że jestem trudnym człowiekiem, nawet bardzo trudnym, ale równie bardzo Cię kocham. Pewnie teraz szybko nie dodam kolejnej notki, więc już teraz dziękuję Ci za te dwa miesiące. Dzięki Tobie wiosna w moim kalendarzu, jest każdego dnia, bo wiosna to okres kiedy wszystko się budzi do życia, rozkwita dokładnie tak jak MY. 2 plus 1 śpiewali "więc chodź pomaluj mój świat, na żółto i na niebiesko", Ty pomalowałaś mój świat tylko na niebiesko, ale zaraz. To chyba paradoks. Jak mogłaś pomalować mój świat, będąc moim światem? To proste. Gdy się kocha, to ta siła uczucia zagina wszelkie bariery językowe, fizyczne, matematyczne, w ogóle każdą isteniejącą zasadę. Jest tylko jedna zasada :

Ja bardziej :*