! ! !

Idę przez gęsty, zielony las Rozradowany przez wesoły plusk wody. Uspokajany przez szum małego wodospadu Napawany energią przez zwały białej piany. Potykam się o długi korzeń. Nie widzę by coś mi się stało Nie widzę bym krwawił, lecz krwawię. W środku, od dawna. Las to spokój. Napawany nim, nie czuję już bólu. Tysiące kwiatów, między milionami źdźbeł trawy Są jak plastry, dzięki nim przestaję krwawić. Zwierzęta uradowane życiem Są dla mnie przykładem, ponieważ Ja nie umiem z życia się radować. Radosny uśmiech wykrzywiający usta to... Błogosławieństwo Nie chcę już czuć bólu, Nie chcę już krwawić. Z pomocą przychodzi las, który uspokaja Nie pozwala znów upaść, lecz spaść pozwala. Staję na krawędzi. Boję się postawić krok, Lecz stawiam. Spadłem. W miejsce tak ciemne, Że nie widzę jego końca. Ciemność otula mnie mocno, A ja nie staram się uciec. Chcę się uleczyć, może ona pomoże. Zostaję w jej objęciach nie wiedząc to się stanie.