Zanim przetniesz dwa serca na pół

Zanim zabijesz owoc namiętności

Zanim staniesz na ostrzu noża

Zanim pojmiesz ile w nas piękna

                               Zapomnisz już słodki smak moich ust

                               Zapomnisz te chwile kiedy razem cieszyliśmy się słońcem

                               Zapomnisz czym miłość była dla nas oboje

I nie poznasz nasienia naszego uczucia

Wszak z niego wyrosłaby kolejna życia igraszka

Nienawidzę patrzeć gdy ostrze przecina twe sumienie

Jedyne co ci pozostało - dusza martwa

i zimna jak kamień

                                Wrócisz myślami do chwil kiedy zcałowywałem miód z twoich ud

Bo jedynym co pewne jest,

to że tęsknota nigdy nie opuści końca twojego języka

I zapłaczesz nad ostrzem noża wymierzonym w drobne i delikatne nadgarstki

Pochłonie cię kałuża krwii i już zawsze będziesz moją