Wspomnienia to najlepsza rzecz jaka pozostała mi w głowie. Tylko one są prawdziwe i pełne szczęścia. Przyjaciele ,którzy mi pozostali stali się osobami godnymi moich tajemnic ,lecz ja nie jestem w stanie wydusić je z siebie i zwierzyć się. Ta pustka otaczająca mnie do około staje się coraz bardziej przytłaczająca. Codziennie rano próbuję zacząć wszytko od nowa np. schudnąć ,uczyć się lub po prostu szanować bliźniego. 

To już trzeci dzień jak go nie widzę. Zaczynam się powoli zastanawiać czy to ma sens. Tęsknić za kimś kto cię ignoruje i upokarza. Być świadomym nienawiści jego do mnie. Siadam cichutko w kąt zaciskając wargę i powstrzymywać łzy. Lecz jedna po drugiej mknie przez gładki policzek zmywając makijaż .

                                Monotory .

Więcej na blogu ; 

http://typowe-problemy.blog.onet.pl/