...

Czasem czujesz, że musisz pisać, żeby nie zwariować.

Bo za dużo myśli i emocji, od których się dusisz.

Potrzebujesz się zatrzymać i zostawić gdzieś

część siebie żeby móc iść dalej. A ostatnio nie ogarniam.

Jedna tagedia za drugą, jedna w sobote [*], druga w środe [*].

I choćby nie dotyczyły bezpośrednio ciebie to nie potrafisz pozbierać myśli.

Bo ktoś odszedł za wcześnie, a ktoś inny sam wybrał śmierć.

I w tym ciągłym biegu nie potafisz się nie zatrzymać i nie zastanowić nad sobą.

Przydałoby się trochę słońca, bo cały czas jade na rozładowanych bateriach.

Ostatnie dwa lata mnie nie oszczędzały i wciąż dziękuję Bogu, że teraz jest jak jest.

A zaczęła się sesja. To już moja trzecia, kto by pomyślał. Liceum zleciało

w oka mgnieniu, a teraz czas leci jeszcze jakby szybciej. Dorosłość dopada

zbyt nagle i zbyt szybko w nią wsiąkamy. Za często brakuje czasu by żyć.