To był INTENSYWNY tydzień. Intensywny oznacza pełen dobrych i zlych emocji, tych najbardziej skrajnych. Intensywny, bo zostawiłam wszystko i spróbowałam na nowo, ciężko zrobić coś takiego dziewiętnastolatce, bo co dziewiętnastolatki mogą zwojować swoim jeszcze troche niedojrzałym buntem. Intensywny, bo spotkałam tyle ludzi, z tyloma ludzmi rozmawiałam, bawiłam się, tyle rzeczy do mnie doszło, tyle się wydarzyło, tyle na mnie spadło, że sama się dziwie, że tyle razy się dzisiaj uśmiechnęłam. Czy zasługuje na to wszystko, czy nie, ciężko poradzić sobie ze słowami, które odbijają się w głowie i powodują ból za każdym razem. Jeszcze nie wiem jak, ale poradze sobie z tym. Zrobie wszystko, żeby więcej się tak nie czuć. I choć wiem, że wiele razy mówiłam wielkie słowa, padły zdania które być możę wypowiadane były za wcześnie, tym razem nie będę mówić nic, bo słowa robią za nas krecią robotę. Tym razem mój rozum dalej mówi coś innego niż serce i mimo, że strasznie się boję, strasznie na prawde strasznie, zdąrzyłam nabrac odwagi. I mam ochote skasować to wszystko i napisać coś zupełnie innego, ale uwierze w to co tu napisałam, bo w inne rzeczy ciężko mi już uwierzyć.