brakpomysłunatytuł

heej! :) powtarzam się- dawno mnie tu nie było, ale jakoś w sumie nie za bardzo mam kiedy wejść- szkoła, dom, szkoła, dom i tak w kółko.. trochę już się tym nudzę.. ale teraz- w ten świąteeczny czas znalazłam chwilę między uczeniem się, a czytaniem "Makbeta" ;)

przeszukałam lapka i znalazłam to zdjęcie z lata ;) wspomnienia wracają w zastraszającym tempie, co nie zawsze jest dobre, bo jakby to powiedziała moja nauczycielka od polskiego- trzeba patrzeć w przód, nigdy w tył. I tego się trzymajmy.

nie mam chyba weny na pisanie, bo w sumie dużo się nie zmieniło. w szkole jak to w szkole- raz dobrze, raz źle, oceny czasami satysfakcjonują, ale nie zawsze :) w życiu też szału nie ma, raczej popadłam w rutynę, a wyjścia ze znajomymi z miejscowości są rzadsze niż kiedyś. myślę, że to dlatego, ze każdy się zmienia, dojrzewamy i taka jest kolej rzeczy. dawni przyjaciele stają się z czasem koleżeństwem, po to, by koniec końców być tylko znajomymi.. odzywają się wtedy, kiedy mają jakiś problem- nigdy, kiedy jest dobrze, nie pytają co u Ciebie.. znacie to? bo ja aż za dobrze.  Jasne, dzięki nowej szkole poznałam mase innych znajomych, ale chciałabym też mieć tych starych, którzy po wyrazie twarzy wiedzą co się dzieje. Tęsknie za przesiadywaniem z nimi przed placem, graniem w siatkę, albo podchodami. no ale co zrobić, dorastamy, niektórzy są już dorośli, inni się tak zachowują, choć nie są. To trochę wkurzające, bo mam wrażenie że tylko ja zostałam starą Moniką. owszem, może też trochę się zmieniłam, ale nie aż tak drastycznie. 

to by był chyba koniec moich rozmyślań, Makbet czeka.. trochę spóźnione, ale wesołych świąt i duuużo uśmiechu w kwietniu :)