A tęsknota za tym, czego nie można mieć, prowadzi do nieszczęścia i szaleństwa.

Będąc dzieckiem myślałam, że świat jest piękny. Chciałam być dorosła. Dążyłam do dorosłości, do podejmowania decyzji. Patrząc na rodziców i innych dorosłych zazdrościłam im, że oni już mogą "wszystko". Tak mi się przynajmniej wydawało wtedy. Dziś, gdy mknę ku dorosłości cholernie się jej boję. A co jeśli podejmę złą decyzją i będę żałować jej do końca życia? Co jeśli trafię na osoby, które mi będą rzucać kłody pod nogi? Cholernie boję się, że stracę te osoby, które są dziś przy mnie. Choć wiele razy mi udowodniły, że będą zawsze. Wiem, że dzięki tym osobom dziś tu jestem, dzięki nim powoli ogarniam życie. Wiem, że mogę na nich liczyć o każdej porze dnia i nocy, że moje problemy i rozstaerki są dla nich ważne. Tak samo oni są dla mnie ważni. To oni trzymali mnie za rękę, gdy wszystko mi się posypało. To ich uśmiech daje mi siłę, by nie odpuścić i nadal walczyć o lepsze jutro. 

Rok temu stawiałam na miłość. Teraz już sama nie wiem. To Przyjaciele byli ze mną, gdy pierdoliłam sobie życie, to oni pomagali mi ułożyć wszystko w całosć. Miłość jest i jej nie ma. Trudno jest znaleźć osobę, która będzie przy Tobie zawsze. Która będzie akceptowała każdą chorą akcję w Twoim życiu. Teoretycznie miałam juz taką osobę w swoim życiu. Ale były pewnie granice, które ja przekroczyłam.

Dziś po paru znajomościach, jednych krótszych, drugich dłuższych nadal nie wiem nic o uczuciach, nadal nie potrafię nad nimi panować. Jedyne co wiem to to, że nie chcę już żyć tak jak przez ostatnie tygodnie. Znów wyszła ze mnie ta suka sprzed trzech lat. A myślałam, że już ją w sobie "zabiłam". Idealnie potrafiłam bawić się uczuciami innych. Może właśnie przez to jest mi trudno nawiązać normalne relacje? Chociaż w sumie... Może już znalazłam osobę, dla której znów chcę " zabić" tą osobę, którą byłam przez ostatni czas. Wiem, że mam trudny charakter. Ale gdy pokocham kogoś to będę kochać całym sercem, całą sobą, każdym kawałkiem duszy. Trudno mi nawet, żebym kogoś polubiła. A żebym pokochała to ta osoba musi być dla mnie naprawdę kimś cholernie ważnym i wyjątkowym. Ciężko przechodzi mi przez gardło słowo "kocham" ale gdy już je ktoś usłyszy to śmiało może być pewnym tego, że są one prawdziwe. ...

Czasem mam ochotę po prostu uciec jak najdalej, gdzie nikt mnie nie znajdzie.