Write me a letter using body.

   Jak niewiarygodnie gorzkie potrafią być perfumy. Całując twoje usta, rysując językiem ścieżki po obojczyku, lekko muskając szyję, poczułem się oszukany i pomyślałem, że ludzie powinni robić perfumy o dużo ładniejszym smaku. To była nasza zaledwie pierwsza rozmowa. Mimo to zuchwale spijaliśmy własne słowa, własne fobie, własną radość, i niezłożoną obietnicę z ust tamtej nocy. Raptem po kilku godzinach przestaliśmy używać słów, a zaczęliśmy rozmawiać ciałami. Jak kolejne tryby wielkiego zegara, robiliśmy coś, co wydawało się najbardziej odpowiednią rzeczą na świecie. Wszystko co było później i wcześniej, było tylko cieniem przyszłych i przeszłych wydarzeń. Dalej tylko żyliśmy w letargu, od czasu do czasu odzyskując świadomość. Najgorszym z przełomowych momentów był ten, w którym zdałem sobie sprawę, że pozwalam sobie na życie tylko tamtym dniem. Że daje sobie przysłonić wszystko i jak narkoman szukam ucieczki od rzeczywistości. Szkoda, że najpiękniejszy jest ten pierwszy, nieporównywalny do niczego szczyt. Powinno się zaakceptować fakt, że jego piękno jest jednorazowe. Później im więcej razy ktoś próbuje go osiągnąć, tym bardziej straci swój urok. Można powiedzieć, że właśnie w ten sposób wykorzystywałem cię, spijałem do ostatnich kropli, wdychałem wszystkie opary, chcąc poczuć choćby namiastkę tego, co wtedy. Wiem, że to własnie ta ślepa wiara sprawiła, że pomimo patrzenia na ciebie, moje oczy już nigdy nie zobaczą tego co kiedyś. Wszystkie twoje zmarszczki, niedoskonałości, każda chropowatość, są wyłącznie moją zasługą. Dzisiaj udało mi się uciec na jedną małą chwilkę do tamtego świata. To na nic, bo brutalna rzeczywistość zaraz mnie wyszarpała i wrzuciła w twoje ramiona. Drżałaś, jak w spazmach opierając mi się o pierś. Synchronizacja padła, a zegar nieodwracalnie wypluł z siebie wszystkie tryby. Początek końca, który powinniśmy byli przewidzieć. Niestety każdy taki koniec zbyt ludzko nie potrafi się godzić ze swą śmiercią. Przesiąknięty twoimi łzami położyłem ci rękę na głowie i zamknąłem oczy, wsłuchując się w ostatnie słowa, ostatnie łzy, i ostatnie fale ciepła. Byłem zdumiony, jak niewiarygodnie gorzkie potrafią być rozmowy.

Giles Lamb - Dead Island.