Ma dusza jak płomień chwieje się, gaśnie Me ciało w pokoju niech na wieki zaśnie Odejdę stąd, ku krainie mego Boga Gdzie nic bólu, nie ogarnie mnie już trwoga Widzę światło; Czy to już koniec? Tak! Idzie Ona, ma miła, a za nią goniec Cóż niesie? Wyrok! Nie pozwolą nam razem być Ku szczęściu przez życie obok siebie iść. Razem ku niebu unosimy się nagle Nie dla ciebie ma dusza! Poszedł, precz Diable! On chwyta mą nogę, w dół ciągnie nas! Czarne oczy jak węgiel, rogi miecz i pas. Okrutna szkarada, piekła to dziecię Puszczaj! – mówię - Ja do Nieba lecę! Nie puszczę! Tobie piekło i smoła! Bo śmierć z własnej ręki! Zarżnąłeś się jak woła! Upadłem, nie wstanę, ogień wszędzie bucha. Umarłem zdradzony! Zdradziła mnie kostucha!