Bo nie ma to jak spotkać się po ponad roku i okazywać sobie te najważniejsze uczucia...

Tęsknota za tymi ludźmi mnie dobijała... a teraz, gdy mam ich już przy sobie to aż nie chce się wracać do domu i znów być od nich te piperzone 400 km... ;(

To były najpiękniejsze dni tych wakacji... I mówię to bez żadej przesady...

Sam fakt bycia z nimi... siedzenia i patrzenia na te ich kochane ryjki...;*

Byłabym w stanie oddać za to wszystkie pieniądze świata...

Niestety, życie sprawia psikusy... i utrudnia wszystko jak tylko może...

Ale cóż... Już niedługo będę baardzo blisko...

Od października Olsztyn...

!!!

Dziękuję Miśki za tych kilka pięknych dni w L(as) W(egas)... <3 ;************