Pusto. Fusto. Nieswojo. Czas ucieka w złym kierunku. Powracają lęki. Tęsknota i żal górują. Muzyka nie koi. Muzyka coraz bardziej uwrażliwia. Rozkleja. Rozsypuje na kawałki. Pozbierać i posklejać ich już się nie da. Zawsze zostanie ślad. Znamię. Większe bądź mniejsze, ale jednak pozostanie.
"Gdy to odchodzi, otwieram oczy
Po chwili me serce przerywa ciszę
Zdałem sobie sprawę, że tylko śniłem"
˙
˙(Twilite, Low, Dry the River)
˙