Wymowne NIC

Zabawne, z jak wielkim trudem przychodziło im wywoływanie na mojej twarzu uśmiechu, a z jaką łatwością Tobie udawało się mnie tego uśmiechu pozbawić.

Patrzyłam cicho na obrót spraw, starałam się robić to z perspektywy, co zobaczyłam?

Zobaczyłam bardzo ważną zależność, a mianowicie z każdą chwilą milczenia, cząstka mnie zaczynała wątpić. Maleńka cząsteczka, jedna, druga, dziewiąta. Nic wielkiego.

Tylko z ilu takich cząsteczek składa się moje serce?

Jeśli zwątpienie je przewyższy, poddam się.

Nie chcę.

Czuję jak mój rozum kłóci się z sercem. Właśnie teraz. Rozum mówi mi, że zaczynam na własne życzenie komplikować sobie życie, a serce zapewnia mnie, że dam sobie radę, że warto...

Tylko, że ja nie zdążyłam jeszcze zregenerować sił, by  przeżywać to wszystko od nowa. Nie zdążyłam się uspokoić. 

Teraz razem ze wszystkim, co zdążyłam zdobyć przez ostatnie dni, spadam w dół.

Chciałabym zniknąć, zanim zdążysz zadać mi ten cholerny ból.