Wspomnienia...

Zakochane dzieciaki.  W wieku 14 lat oboje wyglądaliśmy tak niewinnie.

Teraz się nie dziwie, że nikt nie brał wtedy naszego związku na poważnie. Kto wiedział, że to wszystko zajdzie aż tak daleko?

Pamiętam dobrze ten dzień. Wtedy pierwszy raz odwiedziłeś mnie w domu i poznałeś mojego tate. Oboje byliśmy tacy nieśmiali. Czuję jakby to było wczoraj. Mam sentyment do tych wspomnień. To był czas, kiedy zmieniałeś mnie na lepsze.

Teraz wszystko wygląda inaczej.

I cholernie boli.

Kochanie

Powiedz mi, dlaczego oboje tak się zmieniliśmy?

Co stało się z miłością,  która miała przezwyciężyć wszystko?

W którym momencie staliśmy się sobie obcy?

Dlaczego raniliśmy się nawzajem chociaż wiedzieliśmy jak boli?

Teraz można zadawać sobie tylko głupie pytania i bezsensownie szukać odpowiedzi,

bo nic już nigdy nie będzie takie same.

Boję się z Tobą rozmawiać. Boje się patrzeć na Ciebie, bo wiem, że w twoich oczach jest moje szczęście, które Ci oddałam.

Nie chcę go z powrotem, bo wiem, że razem z  nim przyjdzie też ten ból.  A ja już więcej go nie zniosę. Już dość :,(

Serduszko, nigdy więcej nie pozwól mi się zakochać.

Wydaje mi się, że tak naprawdę nigdy Cię nie znałam.

Widzę, że coraz bardziej się od siebie oddalamy.

Patrzę na to, co nas otacza.

Umieram z bólu.

Ranisz.

"Jak masz burzyć to nie pij,
Schizować to nie pal,
Nie potrzebne Ci używki, by być szybki jak gepard,
Twardy jak metal, spójrz w moje oczy,
Nikt nie przypuszczał, że to się tak potoczy,
Każdy by chciał czasem żeby było inaczej,
Cofnąć się w czasie, pozmieniać, bo teraz w duszy płacze..."

Zawsze będę chciała dobra dla Ciebie, nawet choćby miało być kosztem mojego.

...Pamiętasz?