Wiosenne ukojenie...

W ziemi głębokiej,

Złóżcie, zanurzcie mnie

W trawie wysokiej.


Niech lekki oddech wietrzyka

Kłoni trawę senną,

Nuta fujarki przenika,

Obłok przechodzi i znika,

Cicho płynie nade mną...




* * *


Błyszczą się wody, świeci słońce,

Dokoła uśmiech, wszędzie życie,

Drzewa, radośnie trzepocące,

W niebios nurzają się błękicie.


Śpiewają drzewa, błyszczą wody,

Powietrze całe tchnie miłością

I świat, kwitnący świat przyrody,

Poi się życia obfitością.


Lecz silniejszego upojenia

Mie ma wśród wszystkich tych upojeń

Niż jeden uśmiech rozrzewnienia

Znużonej męką duszy twojej...




* * *


Wieczór słotny i burzliwy...

Cyt! skowrończe trele brzmią?

Tyżeś to, śpiewaku tkliwy,

Gościu zorzy sponad niwy,

W tę godzinę martwą, złą?

Giętki, dźwięczny, jasny, żywy,

W tę godzinę późną, złą,

Jak obłędu śmiech straszliwy

Wstrząsnął całą duszą mą!




* * *


Cóż ty, wierzbo, nad falami

Schylasz swoją skroń

I drżącymi listeczkami,

Jak chciwymi ust wargami,

Łowisz mknącą toń?


Choć się męczy, choć trzepoce

Nad strugą twój liść,

Struga biegnie i chlupoce,

Słońcu wdzięcząc się migoce,

Tylko z ciebie drwi.

            &n