A może zastanówmy się.
Mieliśmy siebie, było ok.
Ale chyba czas zacząć patrzeć na siebie i swoje potknięcia.
A nie tylko wytykać je innym
Świata i tak nie zbawimy.
Raczej  zepsujemy coś ważnego.
Czasem chciałabym być w innym świecie.
Takim smoim własnym, który istnieje gdzieś tam we mnie.
Zostawić w nim swoje przekonania.
Patrzeć jak to wszystko co jest tu, teraz
Znika
Jak wiara w niektóre rzeczy, wartości, osoby.
Otrzymane obietnice,
Które bolą jeszcze bardziej
Gdy łamiesz je na moich oczach.
Już nie brak mi odwagi, żeby dać spokój pewnym rzeczom.
W końcu otacza nas jeszcze tyle innych.
Nie ma ideałów.
Ale są granice.

I chyba skończyło się coś co wróżyło fajna przyszłość.
Trudno. Ja mówię stanowczo dowidzenia.