...wasza krytyka mnie nie tyka..
Dodano: 3 SIERPNIA 2011
to był chujowy dzień, wręcz tragiczny. napisał, a to wszystko znów powróciło. postanowiłam, że nie odpiszę. po południu zjadłam coś i poszłam powspominać, musiałam się wypłakać. idąc pewnym krokiem na miejsce, w którym zawsze się z nim spotykałam i piłam piwo rozmyślałam czy jeszcze kiedykolwiek razem wypijemy i czy ta atmosfera, której dotychczas mi tak brakuje jeszcze kiedyś wróci. no nic- pomyślałam siadając na murku. miejscówa była fajna, pełno krzaków, murek, miejsce na robienie ogniska, jakieś pieńki na, których można było usiąść i ten zajebisty klimat, który jeszcze bardziej podsycały tory, które były tuż za naszą oazą. odpaliłam fajkę i włączyłam muzykę. akurat leciały małe rzeczy sylwi grzeszczak. to mi się kurwa piosenka trafiła, pomyślałam. przy refrenie łzy leciały mi strumykiem 'i będzie jak dawniej przestańmy się spieszyć, zacznijmy od nowa.... ' po czym poczułam czyjąś głowę na moim ramieniu. nie ukrywam, że się przestraszyłam. łapiąc mnie w pasie nieznany mi osobnik zdjął słuchawki z moich uszu i opierając moje plecy o swoją klatkę piersiową wyszeptał cicho, 'tak cholernie mi Cię brakowało'. Tak - to był On. Poznałam go po zapachu niebieskiego playboya, który tak cholernie od zerwania dział mi na nerwy. -Nie, ja nie mogę. Wydarłam się na cały głos. Nie zranisz mnie po raz setny idąc do jakiejś laluni. Odepchnęłam go od siebie po czym włożyłam słuchawki w uszy i wstając płakałam jak głupia. Odeszłam pewnym krokiem, ale za to jeszcze bardziej zraniona bogatsza o nowe 'wspomnienia'. Byłam świadoma, że kolejna nieprzespana noc przede mną, a poczucie bezsilności nie dawało za wygraną. Zadawałam sobie sprawę, że o moje życie zagrać mogę w karty, bo do stracenia mam niewiele....
