Moja tajemnica 25

Nasza rozmowa nie trwała długo, bo oboje zasnęliśmy. Obudził nas telefon, który Krystian prawie wyrzucił przez okno.  Wzięłam go z szafki i ja odebrałam.

-Tak słucham?

-Aneta?

-Tak to ja.

-A gdzie Krystian?

-Poszedł się kąpać-musiałam skłamać Pani Kamili, bo nie lubi jak jej syn tak dużo pije.

-Aha. Co tam u was dzieci?

-A wszystko w porządku.

-A wiesz może, dlaczego Lisa nie odbiera?

-Poszła do Jacka i zapomniała telefon.

-No tak moja zapominalska córka. Dobrze to ja ci kochanie nie będę ci przeszkadzała i widzimy się za kilka dni.

-Do widzenia.

Wiem, że nie powinnam tyle kłamać, ale nie chciałam, żeby pani Kamila się denerwowała bez większego powodu.

-Dobre bajki wkręcasz kotku.

-No ktoś musi jak ty się nawet nie pofatygowałeś, żeby odebrać telefon, a  teraz wstawaj , bo nie będziemy spać całego dnia.

Mój chłopak nawet nie miała zamiaru się podnieść, dlatego zastosowałam radykalne sposoby. Weszłam do łazienki i nalałam w kubek lodowatej wody, która po chwili była już na głowie mojego chłopaka.

-Nie żyjesz Aneta!!!

Zaczęłam uciekać, bo mój chłopak wstał w ciągu kilku sekund i już był na nogach i biegał za mną. Niestety, ale utknęłam w kuchni, ja stałam po jednej stronie stołu, a Krystian ociekający wodą po drugiej.

-Poddajesz się? -zapytał