Jeśli spadają kłopoty, jeszcze większy czasem znak pokazuje, by obudzić się dla życia. I w takiej chwili jak film przebiegają urywki z naszego życia. Nie te, które pamiętamy. W takim momencie widzimy to, co zapomniane - ulotne chwile, które właśnie w tej chwili chciały się przypomnieć. Nic nie jest przypadkowe, twarze ludzi, których już nie ma, zdarzenia z naszego życia ułożone dziwnie w słusznej kolejności, od szkraba w czapeczce do&&końca życia. Bardzo wyraziste, jakby można je było dotknąć i chciałoby się zatrzymać&.nie da się !!!!!!!!!!!Po prostu się nie da !!!! I wtedy chciałoby się cofnąć czas .I najgłośniej jak tylko można chciałoby się wykrzyczeć, że tyle ma się jeszcze do zrobienia. Zanim ten film ułożony z dziwnych zapomnianych zdarzeń zacznie się kręcić pojawia się właśnie Opatrzność. Nie możemy tego zobaczyć jak informacji w gazecie. To trzeba zobaczyć sercem. Dlatego nie wolno przespać życia, trzeba cieszyć się nim każdego dnia jak najcenniejszym skarbem. Nie ma nic cenniejszego niż życie. Gdy wydaje nam się, że znaleźliśmy się w miejscu bez wyjścia, gdy zaczyna brakować nadziei, bo przecież nigdy nie miało być źle&&warto zapamiętać jedno zdanie: Gdy Bóg zamknął przed nami drzwi ( według nas samych )&&zawsze otwiera jakieś okno. Magiczne zdanie przywracające ciepło dłoniom, nadające NA NOWO RYTM SERCU. I okazuje się, że w najtrudniejszym momencie, gdy pojawiło się zwątpienie, gdy mieliśmy żal, że zostaliśmy sami, wędrując na piasku widzieliśmy tylko ślady jednej osoby. Nie pomyśleliśmy, że to nie nasze ślady. Jeśli nie nasze, to czyje? Jak łatwo rezygnujemy z wiary w to, że nie jesteśmy sami, że ZAWSZE przy nas Ktoś jest. Nie tak łatwo nas zostawić, o czym nie każdy z nas wie. Najprościej wykrzyczeć&..DLACZEGO MNIE ZOSTAWIŁEŚ? Bo cierpię, bo nie mam siły, bo nie umiem żyć. Spójrz na ślady każdego dnia, jeśli widzisz ślady, ciesz się, jesteś niesiony przez Opatrzność, jeśli widzisz ślady dwóch par stóp, zostałeś zaopatrzony w siłę i możesz wędrować spokojnie obok ( nigdy nie sam!!!!!!!!). Nie ma życia w samotności, jeśli zostawił nas ktoś, kogo kochaliśmy, nie był wart, by być z nami. Nigdy nie wolno płakać za kimś, kto odszedł, bo nie szanował naszego serca. Zniszczył szczerość, zdeptał miliony słów płynących prosto z serca. Więc droga wolna, odchodzi to, co się kochało, ale nie zostajemy sami. W ciszy znajdzie się zawsze odpowiedź. Tylko cisza reguluje wszystko to, co wzburzone. Morze rozszalałe wiatrem&.magiczna cisza po sztormie, jakby wiatr dokańczał cichutko porządki na piasku. By każdy z nas idąc&..dokładnie widział, dokąd idzie i czy nie wędruje przez życie sam. Cisza, magiczne miejsce każdego, kto dotarł do pewnego momentu w życiu, by stanąć, popatrzeć, czego się dokonało. I wtedy śmiało można chwalić się&..kolejnym kyu w Kyokushinkai, z bycia szefem w pewnej instytucji w piaskownicy, radością, że dostrzega się więcej niż innym to było dane. Zranienia i tragedie w życiu budzą, pozwalają żyć nadal&.ale już inaczej. Dla ludzi, którym darowane jest życie po raz kolejny, powinny istnieć inne zegarki. Podwójnie spowolnione, albo najlepiej&..bez tarczy zegarowej, tylko z obrazkami samej radości. Opatrzność&.wiary w nią tak bardzo brakuje każdemu z nas. Nie jesteśmy w stanie sprostać życiu w pojedynkę. Jeśli jesteśmy z kimś, kto nas nigdy nie zranił, życie jest łatwiejsze. Wtedy rozkładamy to nasze życie na dwie części i tej drugiej wcale już nie pilnujemy. Bo za nas troszczy się o nas ta nasza druga połowa. Jeśli jednak ktoś nas zranił, odszukajmy zakurzoną drogę do Opatrzności&&i wtedy zrozumiemy już, że nigdy nic za wszelką cenę i kosztem nas. Ktoś jest, ktoś nie uszanował nas i naszych uczuć. Pozostaje jeszcze sumienie, którego w przeciwieństwie do ludzi, oszukać nie można A recepta na życie jest prosta. Tylko my sami komplikujemy je do granic ludzkich możliwości, a wtedy rozwiązywaniem naszych życiowych supełków zajmuje się Opatrzność do spółki z naszym Losem. By z drgań i bólu w sercu utkały płaskie jak tafla wody uczucie spełnienia Życie to ciągła nauka, im trudniej, tym bardziej trzeba dziękować za dar mądrości życiowej. Odejść stąd nie poznając mądrości życiowej&. to jakby wrócić z wycieczki nie pamiętając, gdzie się było. Nie komplikujmy życia, bo każdy z nas ma je tylko jedno. Na poszukiwaniu recepty na szczęście potrafi umknąć życie wielu ludziom. Zamiast zastanawiać się, jak znaleźć receptę na szczęście&.wystarczy zdejmować powolutku siebie to, co boli najbardziej. Nie szukać na to lekarstwa, tylko odrzucić to od siebie. To tak proste, a do tej mądrości tak trudno nam dojść. Zdejmij jeden ciężar smutku