Serio, pierwsze zdjęcie które nadawało się żeby tu wrzucić. Nie chciało mi się szukać nic bardziej odpowiedniego. Chociaż czy to zdjęcie tak bardzo mija się z celem tego wpisu? Zupełnie bez znaczenia jest to, że przeddstawia ono Hutę Katowice widzianą ze Skalskiego w Będzinie. Sądząc po wysokości i położeniu Słońca wcześnie rano. Ale to bez znaczenia jeszcze bardziej.

Więc o co się rozchodzi? Rozchodzi się tak naprawdę wcale o bardzo niewiele.  Mało kto to czyta, i pewnie gdybym wrzucił to na fejsa zebrało by kilka łapek czy cośtam... Ale nie o to chodzi. Dla łapek wrzucam zupełnie inne zdjęcie. Każdy jest głodny tej durnej formy okazania zainteresowania, każdy jest trochę pusty. Ale zwykle jest w tym bardziej wyrafinowany ode mnie.

Wrzucam to tutaj, bo to miejsce pełne sentymentu (za minionym czasem, a nie zawsze zakotwiczonych w nim zdarzeń!). To moje miejsce. Jakbyście nie prychali na to co powiem, macie luksus, mogąc je oglądać. Możecie prychać.

I nie dziękujcie.

Prawie nikt już o tym miejscu nie pamięta. Fejs, instagram i inne tam są bardziej komunikatywne i w ogóle. Ale to nawet lepiej. Mam brodę, iPhona i mam photobloga i to zanim stało się to modne! A tak serio, choć nie zupełnie poważnie - pewne rzeczy się nie zmieniają. Co by się w życiu nie stało, ja zawsze jestem trochę z boku. Dla mnie to luksus, bo to bardzo nie wymuszone. Przecież każdy kogo zapytasz jest indywidualistą, myśli nieszablonowo i chadza swoimi ścieżkami. Ja nigdy nie mówiłem że jestem indywidualistą ani że chadzam swoimi ścieżkami. Bo tak robi każdy. I poza tym nikt nie pyta. A tak w ogóle Mahatma powiedział, Najpierw śmieją się z Ciebie... A ludzie nie chcą żeby nie śmiać się z ich podejścia do życia. Z mojego podejścia do wielu życiowych spraw ludzie się śmieją, ale jak powiedział Jonathan Davies Śmiejecie się ze mnie, ponieważ jestem inny, a ja śmieję się z was, ponieważ wszyscy jesteście tacy sami. 

Jak zwykle mój wewnętrzny erudyta, albo jakaś część mnie myśląca że jest erudytą, sprawiła, że wpis poszedł w kierunku innym niż planowałem. A miało skończyć się na jednym, krótkim cytacie i wielkiej ciszy poza nim. Amen.

Oprócz błękitnego nieba
Nic mi dzisiaj nie potrzeba
Oprócz błękitnego nieba
Nic mi dzisiaj nie potrzeba