Rypka

W sumie, ja już na co dzień nie żyje... nie mam nawet motywacji by żyć. Nie chodzi tutaj bynajmniej o jakiekolwiek egoistyczne zapędy do popełniania desperackich czynów, ale raczej o pozamaterialną sfere życia.

Jak sie żyje ? Czym w ogóle to jest ? Jeśli rozumie się przez to consensus pomiędzy tą cielesną i tą, jakby nie było duchowo/uczuciową formą to znaczy, że jeśli ktoś traci jedną z nich - nie żyje. Wielkie problemów przysparza nam utrzymanie tej cienkiej jak włos równowagi. Wkładamy w to wiele wysiłku, a czasem wystarczy ułamek sekundy, i wszystko sypie się jak domek z kart.

Chyba jest tak, że wspólnote tych dwóch sfer otrzymuje się tylko chwilami. Właśnie, magiczne słowo - chwile. Właśnie te chwile, to inaczej nasz consensus, to życie w najczystszej postaci. Jak wspominacie chwile ? Zapamiętujecie je czasami nawet tak dokładnie, że gotowi jesteście opowiedzieć coś co do sekundy. Mniejsza z tym czy były one gorsze, czy piękne... Ważne że wtedy czujesz, wtedy - żyjesz !

Najczystsza, najprostsza forma życia w moim słowa tego znaczeniu to właśnie chwila którą przeżywasz najdokładniej jak tylko potrafisz. Reszta to ścierwo. Nie nazwałbym nawet tego czysto trywialnymi hasłami jak egzystencja czy wegetacja. Pustka (jak powiedział mój kolega - takie nic w proszku).

Czasami by przeżyć tą chwile, potrzeba jest motywacja, potrzeba jest bodźca który uruchomi lawine wydarzeń. Ja takowych nie wyczuwam i nigdzie nie widze.

Nie żyje

A co do zdjęcia, wiadomo - to jest jeden z bodźców - powoli zanikających aczkolwiek nadal stymulujący do działań. Właśnie te chwile się pamięta.

(fot. B. Młodzińska)