może być smutne też to, że czekamy na tragedię, chociaż taką małą.

zobacz gdyby moja rodzina była rozbita to ludzie by rozumieli

mogliby współczuć a ja bym odganiała ich rączki które kierują się do mnie

kiedy byłam mała jeździłam do dziadków

do pieska i kotka i układałam im przedstawienie z lalkami

i miałam własny teatr. suka leżała i widziała wszystko.

kot tylko patrzył, ale przed tym z gracją wskakiwał na parapet.

kiedy byłam mała, to były moje małe miłości. znajduję zdjęcia zwierzaków

przystojny tata i przystojny dziadek trzymają je w rękach.

na psinie jeździłam jak na koniu, a gdy spadłam - nie płakałam.

kotka  drapała mnie tylko czasem, choć jej imię było pieszczotą.

szkoda, że czasem coś lub ktoś umiera, a reszta musi zostać tutaj