.-.-.-.

ogólnie to naprawdę nie wiem, co powiedzieć.

iść/nie iść.

z jednej strony prawda, której do końca nigdy nie poznam. nie będę starała się poznać. bo to wszystko zniszczy nas wszystkich jeszcze bardziej.

a lepiej, żeby zniszczenie dosięgło tylko mnie, prawda?

bo kilkoro z was wysiadło z mojego przedziału. tylko jedno, czerwone krzesło. i nic poza tym, pustka. wiczna samotność doganiającego Cię smutku. mokre ulice i pies bez nogi. to wszystko, co zostało z rzeczy siłą odebranych.

kieszonkowe podejście do życia zabija. coś o tym wiem. gubi Cię powoli.

a ktoś tam, mówił coś tam, o czymś tam prawdę. bezczelnie niesłuchając, patrząc w rynke szczęścia. a kroki do domu są zatartę brudną krwią - bezczelność?.

kłamstwo bez dna. a burza przerywa sygnał. a tak naglę zapadam się w sobie.

tak bardzo samotnie.

_

dziękujE Anno za przemówienie.

 < 3333 ;***

nie wiem, czy dam radę.

_

no to... jutro?

_

nie mam depresji czy coś, ale jak jest pochmurno to mam ochotę się zabić.

margines:

jest źle.

nikogo już.

mam dość.

teraz naprawdę, niech ktoś przyjdzie i uratuję.