O sobie: W nieruchomym centrum kosmosu, jako fundament
jej powierzchni otchłanie pełne
romantycznych marzeń i wyobrażeń
tam złota barwa rozkwita w złote malowidła
dodające skrzydła anioła dziecinnych pełna ona
zmuszająca do kontemplacji a okiem słońca
spoglądająca zza skroni to rzeczywistość pełna ironii
