No dobra, mówią, że fbl jest miejscem to żalenia się, marudzenia i ogólnie wylewania to skorzystam z tego i coś wam napisze. Wiecie, targają mnie wyrzuty sumienia, coś mi nie daje spokoju i to coś mnie rozpierdala od środka. Nie wiem co się dzieje, zresztą to już od paru tygodni się dzieje. Mówią mi, że się zmieniłem. Na gorsze, na lepsze ? . Chuj to wie, ważne, że jestem sobą i nie udaje aktora. To nie moja rola. Moją rolą jest być tutaj cały czas i czekać na odpowiedni moment w którym wszystko się zmieni, wszystko odwróci w drugą stronę. Wszystko nabierze barw, kolorów, naturalności i realności. Na razie żyje w fikcyjnym świecie, swoim świecie do którego nikt nie ma wstępu. Taka imaginacja, tworze tam wszystko. Od najmniejszych rzeczy do największych, ale coś mi cały czas mówi : Przykro mi, ten świat nie istnieje. Ale ja na przekór wszystkiego próbuje go tworzyć nadal, może uda mi się złamać tą blokade i w końcu skończę swoje dzieło. Żałuję pewnych etapów w moim życiu, że one się zakończyły. Nie przypuszczałem, że wszystko się tak potoczy, że przez te właśnie chwile będę taki jaki jestem teraz. Ktoś mi powiedział, że teraz jestem taki, że cały czas zamulam, nie mam ochoty do życia. Możliwe, ale jest mi z tym dobrze. Dla mnie to w pewnym stopniu test przed tym co może być. Nie zawsze będzie tak kolorowo jak sobie wymarzysz, pamiętaj. Zawsze mogą te barwy uciec a wtedy nie pozostaje nic innego jak szara codzienność. Tak, chodzi o to by łapać chwile ulotne.. Łapię je cały czas, ale czasem one po prostu ulatują. Odpływają w zapomnienie a potem trudno sobie przypomnieć co było. To jest jak sny. Raz miałeś zajebisty ale go nie pamiętasz, a raz możesz mieć chujowy i zapamiętasz wszystko. Wiecie, lubię patrzeć na dym od papierosa, jak się ulatnia z moich ust i tworzy różne kształty. Miło się w to patrzy, ale zawsze jest tak samo. Tworzą się kształty które potem się rozpływają. Zawsze wtedy nad wszystkim myśle i dochodzę do wniosku, że pewne nawyki z życia musiałbym się wyzbyć bo one teraz niszczą wszystko. Wiem jaki jestem, ale jestem taki bo chce dobrze. By zawsze było dobrze. Nie potrafie zadbać o swoje szczęście więc chce zadbać o szczęście innym choćby odrobine. Taka jest prawda i nie boje się jej mówić. Nie będę niczego ukrywał bo gdy cały czas będę to ukrywał to mnie zabije a i tak kiedyś wyjdzie to na jaw. Tak więc, nie powiedziałem wszystkiego lecz macie tu taki smaczek. Może potem coś opiszę jeszcze czy coś. Strzała.

Ale te dobre chwile, będę wspominał i
jeszcze raz próbował przeżyć je.