Chciałbym być dobrym człowiekiem i zacząć nowe życie.

Mimo tego, że  mój długotrwały pobyt w psychiatryku był czasem straconym traktuje go jako (zły) początek.

Zaczynam postrzegać świat jako człowiek dorosły, który zaczyna podejmować ważne decyzje, które zaowocują w przyszłości.

Pragnąłbym poznać kogoś z kim mógłbym porozmawiać, pośmiać się, popłakać, pomilczeć.

Czy jestem na to gotowy? I czy jestem godzien tego, by być szczęśliwym?

Mam nadzieję, że tak.

Próbuję zaakceptować siebie.

Biseksualizm traktuje jako dobro, które pozwoli mi kogoś naprawdę pokochać i wyleczyć moje zranione serce.

Nigdy nie zapomnę Marka, mojego zmarłego chłopaka, który umarł 28 lipca 2011 roku.

Zapamiętam Go na całe życie i dziękuję mu z wdzięcznością za wsparcie i wrażliwość .

Mam kilku  prawdziwych przyjaciół, rodzinę (która zaakceptowała mnie i na nowo pokochała).

Mam siedemnaście lat, uczę się w pierwszej klasie liceum, planuję studiować. 

Mam tyle planów. Po kolei będę odhaczać spełnione, albo nie spełnione zadania.

Od dwóch lat mam depresję, a od siedmiu miesięcy anoreksję bulimiczną.

Leczę się i regularnie rozmawiam z psychologiem.

Chciałbym, żeby moje życie było dobre.

Maximilian Future.

"Jego oczy pełne nadziei

Jego głos pełen żałoby
I jego usta czerwone jak
Ostrzeżenie pasterzy

Powiedział: "Umarłbym dla Ciebie,
umarłbym dla Ciebie"
I to wszystko się spełniło
To wszystko się spełniło

Położył go w dole
Na łagodnej ziemi
Pocałował jego zamknięte oczy
Tak,jakby to nie bolało"

http://www.youtube.com/watch?v=4R40p6ZG8Uo