Ciasno.

Pare godzin bez PanaXY, a ona już niecierpliwie przewracała się z boku na bok w swoim łóżku, a przecież nie była nawet samotna! PanienkaXR siedziała tuż przy niej, dzielnie starając się odwrócić uwagę PannyXX. Nawet przez chwilę jej się udało, jednak gdy zmęczone tańcem i śmiechem opadły na łóżko, tęsknota powróciła w postaci bólu brzucha. PannaXX zagryzła zęby i wtuliła się w poduszkę. Kto by pomyślał, że i ona wpadnie w sidła tęsknoty. 

#10

Większość ludzi miała w dzieciństwie swego "wymyślonego przyjaciela", do którego zwracali się w chwilach smutku i samotności. Są oni czymś w rodzaju umysłowych strażników. Zjawy towarzyszące nam do pewnego etapu rozwoju, znikają gdy wypełnią swe zadanie (zapewnienie nam bezpieczeństwa i towarzystwa) i zostaną czymś/kimś zastąpieni. Czasem zdarza się jednak, że dziecinne duchy nie odchodzą lub odepchnięte w latach naszej młodości, powracają do nas w nienawiści pod postacią zmor. Ludzi, do których dawni przyjaciele powrócili zwykliśmy zwać wariatami. Zamykając ich w małych pomieszczeniach, faszerujemy lekami, a to przecież nie oni są chorzy! To ich przyjaciół winniśmy leczyć z chorej zazdrości i zabójczego przywiązania! Dlaczego zwiesz gorszymi tych, których przerosła własna wyobraźnia? Przecież Tobie również nie jeden raz zdarzyło się mówić do samego siebie. A może to po prostu przyzwyczajenie z dzieciństwa? Może ktoś właśnie próbuję do Ciebie wrócić?

Jesteś o krok od ciasnego pomieszczenia. Jesteś o krok od paranoii.