Mrrrokański kocur :-)

Zanim przejdę do kolejnych zdjęć z naszej wyprawy po półwyspie Beara odrobina o mnie i o tym co lubię. Zasadniczo - kotów bardzo nie lubię. Stworzenia to tak słodkie, jak i zadziorne i bardzo interesowne. Do tego skłonne do psikusów. Pamiętam jak kot kolegi z uparciem usiłował mi usiąść na głowie, gdy spałem na kanapie. Pamiętam kocury znęcające się nad myszami i psocące w ogrodzie. Oczywoście jak najbardziej rozumiem że kociaki można kochać, pomimo ich przewrotnej natury. Zdecydowanie też bardzo lubię koty fotografować. Podczas moich podróży zawsze szukam kocich modeli i jak tylko mogę - pstrykam im portret. Kocie mordki i oczy na moich zdjęciach zawsze jawią się jako cudne. Ten kociak, który posłuży tymczasowo za mojego awatara (jako że jakimś cudem zwyczajnym sposobem awatara wgrać nijak nie mogę...) sfotografowany został w Maroko, w wiosce Bhalil 5 lat temu. Byliśmy tam wówczas na wyprawie z grupą przyjaciół. Było miło, trochę straszno, trochę egzotycznie, bardzo gorąco i bardzo apetycznie. Po powrocie nabawiłem się małej obsesji na punkcie marokańskiej kuchni, sprawiając sobie dobrej jakości Tajine i na stałe dodając słynną mieszankę przypraw z tego kraju zwaną "Ras El Hanout" do swojego kulinarnego portfolio. Do tematu Maroko na pewno jeszcze na blogu wrócę. Póki co pozdrawiam mrrrukańsko razem z kotem ze zdjęcia ;-)