Jaskółka uwięziona.

Jaskółka - czarny sztylet, wydarty z piersi wiatru.
Nagła smutku kotwica, z niewidzialnego jachtu.
Katedra ją złowiła w sklepienia sieć wysoką.
Jak śmierć, kamienna bryła,
jak wyrok naw prostokąt.

Jaskółka - błyskawica, w Kościele obumarłym,
tnie jak czarne nożyce lęk, który ją ogarnia.

Jaskółka - siostra burzy, żałoba fruwająca
ponad głowami ludzi, w których się troska błąka.

Jaskółka - znak podniebny, jak symbol nieuchwytna,
zwabiona w chłód katedry przestroga i modlitwa.
Nie przetnie białej ciszy pod chmurą ołowianą,
lotu swego nie zniży nad łąki złotą plamą.
Przeraża mnie ta chwila, która jej wolność skradła!

Jaskółka - czarny brylant, wrzucony tu przez diabła..

Na wieczne wirowanie! Na bezszelestną mękę!
Na gniazda nie zaznanie! Na przeklinanie piękna!

[txt. Stan Borys - Jaskółka uwięziona]

Podziwiam osobę, która stworzyła ten tekst, zarówno jak i wykonawcę utworu.

Wielki przekaz. Wielkie znaczenie. Wielki SZACUN!

***

Ostatnimi czasy wiele się zmienia w moim życiu.. Przyjaciele, wrogowie, niszczenie swojej głębi, odbudowa dawnych zapędów do działania, wiele spieprzonych planów, ale też nowych do zrealizowania.

- Potrzebuję tylko..

- pomocy?

- Niee.. To raczej chodzi o zwyczajne 'bycie'.

***

'Wszystko, co zdarza się raz, może już się nie przydarzyć nigdy więcej.

Ale to, co zdarza się dwa razy, zdarzy się na pewno i trzeci'

***

[...] Aczkolwiek pozytywnej energii jest we mnie wiele! Nie mogę jej już tylko więcej przygaszać.

Szykuje się miesiąc pełen wrażeń, roboty i emocji ;D

Chyba na to własnie czekałam tyle czasu..

:-)