Ile to już godzin? Ile to już dni minęło od nasze­go os­tatniego spot­ka­nia?
A ja wciąż myśleć o niej przes­tać nie mogę. Po no­cach spać nie mogę, myśli kłębią mi się w głowie. Czy ona o mnie też myśli? Czy jeszcze kiedyś będzie chciała się spot­kać? Czy zat­rzy­mamy ra­zem czas?
Leże śle­po pat­rząc w su­fit, przy­pomi­nając tam­te chwi­le. Jak cu­dow­nie ra­zem było, i jak ra­dośnie spędza­liśmy czas.
Czy powrócą tam­te chwi­le? A może ona za­pom­nieć o mnie chce? Może już się mną znudziła?
Py­tań sto , za to żad­nej od­po­wie­dzi.
Czy usłyszę jeszcze jej głos? Czy poczuję za­pach jej cu­dow­ne­go ciała?
Codzien­nie widzę jej pro­mienną twarz, codzien­nie wspom­nień widzę sto.
Czy za­gadać, czy też odejść stąd? Czy dos­trzeże ona mnie wśród tłumu?
Myśli nie poz­wa­lają us­po­koić mej duszy.
Pragnę od­po­wie­dzi. Pragnę spoglądać w jej niesa­mowi­cie dos­ko­nale piękne oczy. Pragnę uj­rzeć jej ra­dosną twarz, taką jaką widziałem pier­wszy raz. Pragnę spędzać z nią, każdy wol­ny czas.
Czy połączy życie nas?
Py­tania, py­tania..., na­dal żad­nej od­po­wie­dzi.
Czy spot­ka­my się znów kiedyś? Czy spoj­rzy­my so­bie w twarz?
Pragnę wyz­nać jej swe uczu­cia, lecz boję się od­po­wie­dzi,boję się od­trące­nia.
A może ona włas­nie na to cze­ka? Może prag­nie włas­nie ta­kiego człowieka?
Znów py­tania bez od­po­wie­dzi.
Niepew­ność mnie zja­da. Myślę nie śpiąc po no­cach.
Czy dos­trzeże me sta­rania? Czy usłyszy me wołanie? Czy uzys­kam od­po­wie­dzi?
Czas wszys­tko to po­każe.