Zacznijmy od tego, ze jeżeli myślisz, iż mnie znasz, to jesteś w błędzie. Kur.ewskim błędzie. Bo siebie nie znam nawet ja. A więc posłuchaj.
Każda twoja krytyka uderzy we mnie z potrójną mocą i odciśnie po sobie palący ślad, który będzie sie we mnie ropił i doskwierał mi. Każde twoje negatywne słowo będę ciągle przyswajać na nowo, rozkładając je na cząsteczki i katując się nim. Kiedy cała bedę chciała cię przeprosić, nie zrobię tego wprost. Będe się bała, że mnie odrzucisz.
Nie uśmiechnę się pierwsza, nie podam ręki na zgodę. Zbyt przerażona jestem, że zadrwisz ze mnie albo się odwrócisz. Pod żałosną maską obojętności ukryję prawdziwe uczucia. A ty będziesz myśleć, że jestem zimną su.ką bez serca. A tak naprawdę czuję więcej, niezależnie od tego, jak sobie wyobrażasz moje uczucia.
Nigdy nie okażę ci, jak wiele dla mnie znaczysz. Tylko dlatego, że nie potrafię i boję się twojego odtrącenia.
Nie pozwolę ci zauważyć, że mnie skrzywdziłeś. Nie okażę ci wdzieczności za to, co dla mnie robisz.
Będę blisko ciebie, będę twoją podporą dotąd, aż zaufasz mi głęboko. A ty szybko uwierzysz, że również posiadasz moje zaufanie. Ale ja nie ufam nikomu. Nie będę ci patrzeć w oczy, boję się, ze mnie zdemaskujesz. Nigdy nie powiem ci w twarz, ze cię kocham. Nigdy. Będę ci kłamać prosto w twarz, jednocześnie kłamstwem gardząc. Bezwiednie będę tobą manipulować. Nie muszę używać siły, słowami ranię jak nikt. Ale przysięgam, że nigdy nie chciałam cię skrzywdzić. Przysięgam! Będę twarda, zimna, obojętna i chamska, a ty będziesz przekonany, ze mnie znasz. Aż w końcu mnie znienawidzisz, a ja...
...ja wciąż będę cię kochać, bojąc się ci to powiedzieć.Lubię moją samotność. Nie rozumiem ludzi, którzy się jej boją. Samotność pozwala na zaczynanie każdego dnia od nowa bez obawy, że jest się za kogoś odpowiedzialnym, że jeśli wstaniemy za późno z łóżka ktoś nie dostanie na czas śniadania, a ktoś inny będzie miał zasikanego pampersa. Samotne powietrze pachnie zawsze tak samo, zawsze wiem, kiedy mogę spodziewać się chłodnego wiatru przez uchylone okno, wiem, że jeśli poruszę gwałtownie pledem, to kolor pyłków będzie zawsze ten sam.
Moje życie opiera się o ciszę. O poukładane książki, filmy na srebrnych krążkach i muzykę. Moja cisza ma zapach
i smak rozpoznawalny przeze mnie łatwo i nawet po ciemku. Próbowałam rozbudzić w sobie uczucie zazdrości lub niechęci do osób żyjących stadnie, ale nie potrafię; myślę o ludziach jak o równoległych światach, spółistniejących ze mną, jak o strunach tego samego instrumentu, ale brzmiących inaczej. Czasami chciałabym tęsknić za tym, za czym tęsknią oni, ale nie mogę, nie potrafię... ; ((

D o b r a n o c...