aktualny pulpit o poranku.

Mamo stworzyłaś moje serce, zbudowałaś wartości, trzymałaś za rękę gdy cierpiałem. Włożyłaś mi do głowy wartości silne jak skała, nauczyłaś mnie patrzeć na świat, na ludzi, zaglądać im w serca i z czasem wyciągać na wierzch tych dobrych a innym mówić precz w sposób, który ich zwykle nie urażał, to Twoja zasługa. Nie pozwoliłaś mi zginąć chociaż bałaś się tyle razy o moje zdrowie, lekarze, szpitale, badania, Twoja obecność obok mojego łóżka. Teraz to ja stoję przy Twoim, trzymam Twoją dłoń a w sercu mam nadzieję, wiarę w Twoje zdrowie i dalsze szczęście. Uśmiech anioła, szczupła sylwetka, brak snu. Pusty dom i biały pies czekający na Twój powrót. Cholerna tęsknota za Twoją obecnością a Ty mamo dostrzegasz dobre serce mojej kobiety, pokochałaś ją jak swoją córkę a ja widzę w jej sercu tak ogromne ciepło, wrażliwość, bogactwo duszy, odnalazłem tam swoją ostoję do której chcę wracać każdego dnia; kogoś kto słucha i rozumie. Dla kogo moje uczucia znaczą coś więcej, kogoś kto trzyma moją dłoń wiedząc, że będę przy niej w każdej chwili. Mówią, że miłość to przeżytek, że jestem niedzisiejszy a ja biję brawo z politowaniem dla ludzi, którzy dali się ponieść czystemu populizmowi. Prawda w oczach, bogactwo duszy, spracowane dłonie, mądre słowa  tego oczekuję od świata a zostało mi tylko kilka osób, które to wszystko mają, nawet jeśli ten kontakt jest bardzo rzadki. To śmieszne, że mój pies ma lepszy charakter niż większość jednostek stąpających po globie. Moja kobieta w której odnalazłem obraz siebie, pierwszy raz w życiu udało mi się odbić swoją duszę w drugim człowieku. Jest, trwa, uśmiecha się a ja czuję się jak złodziej czasu, który chciałby upchać każdą nanosekundę jej obecności przy mnie. 

jeśli podobają Ci się moje myśli polub:

https://www.facebook.com/Liryczny

a tutaj zadasz pytanie:

http://www.formspring.me/liryczny

i wersja blogspotowa

http://charakterny.blogspot.com/