wpuść mnie, bo skonam.

Wpuść mnie, bo skonam.

Wpuść mnie
na całe miasto z całych sił - wołam 
wpuść mnie
wpuść mnie bo skonam

Samotny domek na wzgórzu, lekko się błyszczy w świetle dnia 
Cieniutką ścieżką do wnętrza,
niejeden by pragnął
nie jeden by chciał.
I kuszą przycięte trawniki
puszyste mchy i róży kwiat.
Dosięgnąć jednak dzwonka 
nie bardzo mogę, nie bardzo się da 
nie bardzo mogę, nie bardzo się da
nie bardzo mogę, nie bardzo się da

Wpuść mnie 
na całe miasto, z całych sił - wołam 
wpuść mnie
wpuść mnie bo skonam
przecież na piętrze licho światło się tli 
jak kot będę czekał uchylonych okien czy drzwi 

I próżno tu szukać alarmu niespodzianek czy złego psa 
do środka do ciepła do sieni 
nie bardzo mogę, nie bardzo się da
nie bardzo mogę, nie bardzo się da

Wpuść mnie 
na całe miasto, z całych sił - wołam 
wpuść mnie
wpuść mnie bo skonam
przecież na piętrze licho światło się tli 
jak kot będę czekał uchylonych okien czy drzwi .