Powrót..

Chyba wróciłam na jakiś czas. Zmotywowałam się. Ale na nadmiar fotek i czasu nie narzekam więc w miarę możliwości powstanie raz na jakiś czas notka.

Co by tu można napisać.. ogólnie nie jest źle. Chociaż zaczynam się we wszystkim gubić.. niby wszystko jest jasne, ale to tylko z jednej strony. Jak zaczynam się zastanawiać i rozmyślać to cały sens szlag trafia. I muszę od nowa sobie wbijać, że życie nie ma racjonalnego wytłumaczenia. Za wszelką cenę chciałabym zrozumieć chociaż część spraw istniejących w moim życiu, dotyczących mnie samej. Ale tak nie można... tyle razy padło już pytanie: dlaczego tak, a nie inaczej? A odpowiedź jest banalna i również nie ma sensu: bo właśnie nie inaczej. I już. Właśnie tak musi być, właśnie tak jest, właśnie tak będzie.

Czasami wydaje nam się, że nasze życie to pasmo niepowodzeń, rozczarowań, pretensjonalnych spojrzeń. Jednak zdarzają się także i te inne chwile, te do których się tęskni, o których się myśli. Śmiech, łzy radości, beztroska.. I znowu bum. Wszystko odwraca swój bieg. Wracamy do tego co było. Tego nie da się objąć ludzkim rozumem. Nie można pojąć sensu ludzkiego istnienia. Bo po co żyć, skoro za kilkadziesiąt / kilkanaście / kilka (heh..niepotrzebne skreślić..) lat się umrze. Nikt nie znajdzie odpowiedzi na to pytanie. Więc lepiej chyba go nie zadawać, tylko żyć pełnią życia.

Czas ucieka nieubłaganie. Dopiero co zaczynał się wrzesień.. już mamy październik. W szkole nie jest tak źle. Powiedziałabym, że wręcz przeciwnie. Ale po co się narażać na zdumione spojrzenia przerażonych uczniów?? Co ja Wam mogę powiedzieć?? Nie uwierzycie jeśli napiszę, że macie za dużo wolnego czasu, zbyt mało nauki.. heh.. pestka.. nie będę tłumaczyć.. nie zrozumiecie.. życzę powodzenia. Tylko nie zgubcie się we wlasnym narzekaniu. Zajmie Wam za dużo cennego czasu, który moglibyście przeznaczyć na odrobienia "ogromnej ilości" zadania domowego..

Chyba już pora na mnie. Do następnego razu.