Powrot do rzeczywistosci byl o wiele bardziej brutalny niz sie spdziewalam. Do ostatniej minuty mialam jeszcze nadzieje,ze moze jednak? Moze jednak ktos zadzwoni, ze jest bomba albo oznajmia nagle, ze pilot jest niedysponowany albo, ze zima znowu zaatakowala i nie mozna. Minuty lecialy a ja zaczynalam watpic, zwatpilam juz przy odprawie i peklam. Nie lubie pozegnan, nie lubie mowic 'bede tesknic', nie lubie myslec o tych pustych dniach ktore nadejda. Jeszcze kilka spojrzen przez szybe, kilka wyslanych buziakow i trzeba isc. To uczucie kiedy zegnasz sie z kim kogo kochasz jest nie do zniesienia. Bezsilnosc i bezradnosc wyciskaja zbyt duzo lez.

  A teraz czekam. Jeszcze nawet nie wiem jak dlugo bede czekac, ale wiem, ze warto. Kilka dni przy Tobie sa zdecydowanie warte czekania. A potem juz z gorki do wakacji ;)