Chciałam napisać moje tradycyjne coroczne podsumowanie. Dla własnego przypomnienia sukcesów i porażek, dla podtrzymania mojego photoblogowego uzależnienia. Jednak jest tego wszystkiego zbyt dużo, musiałabym poruszyć zbyt ważne i skomplikowane zdarzenia i sytuacje, a utrudniania i komplikowania przecież miałam zdecydowanie unikać.W każdym razie, jeszcze żadne 12 miesięcy aż tak nie zamieszało moim życiem. Ale mimo wszystko było to najlepsze 12 miesięcy jakie kiedykolwiek przeżyłam. Dzięki WAM :)

 Tede w głośnikach wspomina o tym, żeby żyć tak jakby jutra miało nie być. Wydaje się to być zdecydowanie dobrym pomysłem na zycie. Bynajmniej dla mnie. Nie musiałabym już bronić się przed tym, czego tak bardzo chcę, ze wzgledu na konsekwencje i obawy z nimi zwiazane. Choć, może nie w tym problem, podobno nigdy nie umiałam walczyć o to, na czym mi zależało.

Długo zastanawiałam się nad zdjęciem do tych kilku zdań.

Te ma w sobie zdecydowanie dużo pozytywnych emocji. I słońce, dużo letniego słońca.

Wielkim podziękowaniem za to, że są ludzie, na których można liczyć, którzy udawadniają czym jest prawdziwa przyjaźń chciałabym zakończyć nie tylko tę notkę, ale także całego photobloga. Najwyższy czas zamknąć ten rozdział życia. Nie chodzi tu tylko o tą stronę, a o wspomnienia. Wrócę do nich za jakiś czas, nie teraz.

D  z  i  ę  k  u  j  ę  !

W Nowym Roku wszystkiego co najlepsze, oczywiście oby był jeszcze lepszy.

I możecie życzyć mi szczęścia, zarówno kilka minut po północy, jak

i przez cały rok, który będzie strasznie ważny.