Ogród Botaniczny UJ posiada małą kolekcję czarnych dębów nazywanych polskim hebanem. Wykorzystywanych do produkcji m.in. forniru.
informacja z tabliczki przy okazie ze zdjęcia:
Wydobyty w roku 1954 z łożyska Wisły naprzeciw Bielan pod Krakowem- z pod aluwialnych piasków i żwirów. Pień tego drzewa był do pierwszych konarów ok. 18m wysoki. Zaś wysokość całego drzewa wraz z konorą wynosiła ok. 25-30m. Obwód pnia wyżej szyji korzeniowej- 5m. Górną część pnia zużyto na Wawelu jako materiału stolarskiego. Data śmierci czarnego dębu utalona została matodą radioaktywnego węgla (C14) w laboratorium Muzeum Narodowego w Kopenhadze w przybliżeniu na 1820=100 lat przed czasem obecnym. Ponieważ zaś żył on ok. 300 lat przeto wyrósł w lecie łęgowym nad Wisłą.- przed ponad 2 tysiącami i 200 lat. Powalony jego pień przykryty pokładem osadów Wisły wskutek utrudnionego dostępu powietrzza uległ procesowi zwęglenia, który jest przyczyną jego czarnej barwy.