W 1856 roku w Ogrodzie Botanicznym UJ, na sadzawce pochodzącej z dawnego starorzecza Wisły, wzniesiono sztuczną wyspę.
Dziś wyspę zamieszkuje tajemniczy przybysz z południowo-wschodnich rejonów USA. Jest nim cypryśnik błotny (Taxodium distichum)- jedyny taki okaz na terenie Krakowa. Jest to drzewo iglaste, w ojczyźnie dorastające do 50m wysokości, rosnące w miejscach podmokłych. Może dożyć nawet 1200 lat. Cypryśniki błotne wykształcają korzenie oddechowe- pneumatofory, wyrastające pionowo ponad powierzchnię ziemi. Świetnie je widać wiosną na powierzchni wyspy w ogrodzie, kiedy trawa jeszcze nie wyrośnie. Zadania pneumatoforów nie są do końca wyjaśnione. Napewno służą do wymiany gazowej korzeni, długo znajdujacych się pod wodą, oraz kotwiczą potężne drzewa w bagnistym, grząskim gruncie. Sądzi się również, że te korzenie oddechowe gromadzą zapasy substancji pokarmowych. Niektórzy sugerują nawet, że wysysają składniki odżywcze z pni i korzeni martwych już okazów własnego gatunku.