koń belgijski

Uznaje się, że korzenie tej starej rasy sięgają potężnego konia radeńskiego, a ponieważ pochodzi z Niderlandów, konie te znane są również pod nazwą wywodzącą się od historycznego miana jednej z prowincji - Brabancji. Do połowy 19 wieku istniały już trzy wyraźne typy konia belgijskiego, oparte nie na wyraźnych różnicach w budowie, co na rodowodzie i rozmiarze - gros de la dendre, colosses de la mehaigne oraz griz de nivel les et du hainaut. Choć stworzono już wówczas kilka pomniejszych ksiąg stadnych, dopiero w roku 1885 pięciu szczególnie wpływowych chodowców założyło oficjalną księgę stadną konia belgijskiego.Ogromne, potężne, chętne do pracy i nauki, lewiatany te doskonale nadawały się do ciężkiej pracy i swego czasu spełniały rolę traktorów. Kiedy w roku 1903 rząd Belgii wysłał kilka egzemplarzy najpierw na Międzynarodowe Targi Żywieniowego Inwentarza do Chicago, a następnie na słynne targi w St. Louis w roku 1904, rasa ta spotkała się z olbrzymim zainteresowaniem i do tej pory eksportowano ją do Stanów Zjednoczonych, aż do wybuchu pierwszej wojny światowej.

CIEKAWOSTKI :

                          Jeden z przodków konia belgijskiego - koń flandryjski - odegrał znaczącą rolę przy tworzeniu rapotężnych s clydesdale i suffolk punch. 

KOŃ BELGIJSKI

Miejsce pochodzenia : Hiszpania

Przeciętny wzrost : 162 - 170 cm

Umaszczenie : kasztanowate, dereszowate, gniade, bułane, siwe

Inne nazwy :koń brabancki, brabancon, koń flandryjski

Zastosowanie : koń pociągowy