loczki ^^

"...aniele Mój, tak zwykłeś mówić do mnie...aniele Mój ty w moim śnie zostaniesz..."

niewinna na pozór. zresztą inteligenta, też na pozór (przerobiłyśmy to wczoraj z piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiicząąąąąąąąąąąą), więc jaka ja tak naprawdę jestem? do czego jestem zdolna? do jakich poświęcień, do jakich cierpień? w końcu mam te niecałe 14 lat, dlatego uważam, że nie powinno wymagać się ode mnie zbyt wiele. nie potrafię trzymać uczuć na wodzy, nie potrafię podchodzić do niektórych rzeczy na luzie.. dzieciństwo to piękny okres, pełen radości, naiwności, bezinteresownej miłości, ale ja... dorosnąć chcę! wreszcie wiedzieć jak smakuje życie mieć już najgorsze błędy za sobą, ale... czy to nie jest największa przyjemnością, którą czerpiemy z życia? powoli uczyć się, rozwijać, dojrzewać? czy naprawdę byłabym gotowa na taki wielki skok, w moim życiu moralnym i emocjonalnym. chyba, chyba nie. lepiej pozostanę dzieckiem, chodźby przez chwilkę, by pocieszyć się naiwnością upływających dni.

1. ostatnio jestem ciągle niezdecydowana.

2. pomieszane mam w głowie - mętlik!

3. na trening się dzisiaj wybieram - zakładam, że z góry męczący.

4. ambicja się gdzieś ulatnia. złe pasmo ocen. (geografia!)

5. zostały tylko 3 dni do moich upragnionych czternastych urodzin.

6. spać się chcę.

x**