Bardzo się cieszę. Bardzo, bardzo. Szkoda tylko, że świat jest podejrzliwy, dopatruje się tylko grzechu, układów, zakłamania. Są układy, są afery, grzech! Jakim sposobem ma tego nie być skoro w skład instytucji wchodzą ludzie? Ja wierzę jednak, że pośród tego wszystkiego jest żywy Bóg, który sam powiedział: Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.

Wiem także, że jest wielu ludzi w Kościele, którzy walczą z grzechem, o tym niestety mediom nie opłaca się mówić. Trąbią o pedofilii w Kościele, ale o tym, że Benedykt XVI z nią wlczył to już ani słowa.

Ze strony Kościoła doświadczyłam tyle dobra, że aż łzy cisną mi się do oczu gdy ktoś na pokorne, ciepłe i pełne dobroci powitanie Franciszka odpowiada: Stał jak drewno. Jest mi przede wszystkim żal ludzi, którzy nie potrafią już żyć bez podejrzeń, bez doszukiwania się podstępu. Sana się czasami na tym łapię. Jest to bardzo przykre.

"Gdy był w domu, zapytał ich: O czym to rozprawialiście w drodze? Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich! Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał."